Ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα στο χώρο του Διεθνούς Δικαίου αποτελεί η δημιουργία του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου (ΔΑΔ), γνωστό και ως δίκαιο ένοπλης σύρραξης ή de iure belli, Μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τις βιαιότητες που έλαβαν χώρα, αδήριτη ανάγκη αποτελούσε η εκτενής προστατευτική κάλυψη του άμαχου πληθυσμού, καθώς και του πληθυσμού που δεν συμμετέχει στις εχθροπραξίες, όπως είναι δηλαδή οι τραυματίες και οι αιχμάλωτοι πολέμου. Τα νομοθετικά του κείμενα βασίστηκαν στις τέσσερις συμβάσεις της Γενεύης που ορίζουν τα θεμελιώδη δικαιώματα των αμάχων και κατ’ επέκταση το καθεστώς των ένοπλων συρράξεων, τέσσερις συμβάσεις που υπέγραψαν σχεδόν όλα τα κράτη.Το 1977 και το 2007 τρία συμπληρωματικά πρωτόκολλα, ήρθαν να ενισχύσουν το οικοδόμημα του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου. ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΓΕΝΕΥΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ
Διεθνείς Συμβάσεις και Θεσμικά Κείμενα
